Baru-baru ini saya ada menonton sebuah filem Melayu arahan pengarah muda, iaitu Ahmad Idham. Sebenarnya filem ini sudah lama diterbitkan tetapi saya yang tidak berpeluang untuk menontonnya ketika filem ini hangat diperkatakan. Naratif penceritaannya sangat baik, iaitu mengisahkan percintaan antara dua insan yang pada mulanya saling bergaduh. Walau bagaimanapun, saya amat kecewa dengan penggunaan bahasa yang amat menjengkelkan pendengaran saya dalam filem ini. Boleh dikatakan hampir 50 peratus skrip drama itu mencampur-adukkan antara bahasa Melayu dengan bahasa Inggeris. Selain merosakkan bahasa Melayu, bahasa Inggeris yang dirojakkan itu juga lintang-pukang dengan tatabahasa yang amat lemah. Hal ini membuktikan bahawa pencemaran bahasa Melayu dalam filem mahupun drama televisyen semakin serius.
Bahasa rojak sangat berleluasa digunakan dalam industri ini. Hal ini bukan sahaja berlaku dalam filem dan drama televisyen Melayu, malahan dalam filem-filem dan drama-drama televisyen Indonesia juga pencemaraan bahasa sedang berlaku dengan amat serius sekali. Hal ini amat berbeza dengan filem-filem Melayu pada tahun-tahun 40-an dan 50-an dahulu menggunakan pertuturan bahasa baku. Situasi ini seumpama suatu kemestian yang digunakan dalam dialog filem pada ketika itu. Walau bagaimanapun, penggunaan bahasa dalam filem terus menerima perubahan apabila filem dianggap sebagai alat perakam realiti kehidupan masyarakatnya. Seandainya sesebuah masyarakat menggunakan bahasa rojak, maka bahasa itulah yang digunakan di dalam filem.
Tuntasnya, pencemaran bahasa dalam filem dan drama-drama tempatan seharusnya diberi perhatian serius agar wabak ini tidak terus merebak dan menular penggunaannya pada masa akan datang. Pencemaran bahasa yang berlaku secara berterusan dikhuatiri akan menyebabkan bahasa Melayu menjalani proses evolusi yang menghakis ketulenan bahasa tersebut.
Filem Cuti-cuti Cinta
0 comments:
Post a Comment